వెన్నెల రేడు వెలిగిపోతున్నాడు నిండుగా నీలాకాశంలో. అప్పటి వరకూ ప్రియుని జాడ కానరాక, విరహంతో చింతించే 'విరహోత్కంఠిత ' లా వున్న సముద్రం, ఒక్కసారిగా ఆనందంతో ఉప్పొంగి గంతులు వేస్తున్నాట్లుగా వుంది. 'నక్షత్రాల వెలుగులే దారంట.. నవ్వుతూ వస్తున్నాయి నా వెన్నంట ' అని పాడుతున్నట్లుగా వుంది కెరటాల జోరు. ఉల్లాసంతో కేరింతలు కొడుతూ, పరిగెత్తుకుని వస్తున్న చెలి అలను ఒడిసిపట్టుకుని హృదయానికి హత్తుకోవాలనే ప్రియుడిలా పొంచి వుంది కొండ. పిండి ఆరబోసుకున్నట్లుగా వున్నాయి యిసుకతిన్నెలు...వెన్నెల వేడిమి క్రింద-
తీరం వెంట నడుస్తున్నారిద్దరూ. అతని హృదయంపై తలవాల్చి ఆమె - ఆమె నడుంచుట్టూ చెయ్యి వేసి , ఒడిసి
పట్టుకుని అతను - స్వర్గలోకపు ద్వారాలు తెరుచుకుంటూ నడుస్తున్నారు...
" అక్కడికి వెళ్ళి కూర్చుందామా..? " అడిగాడు 'వికాస్ ' దూరంగా వున్న కొండలను చూస్తూ-
"అమ్మో..ఆక్కడికా..? ఎలా వెళ్తాం..? " అంది మైధిలి భయంగా .వెళ్ళాలనే ఉత్సాహం ఆమె గొంతులో.
ఒడ్డునుంచి కొంత సముద్రం లోపలికి విస్తరించి వుంది కొండ. పాకుడుపట్టిన బండ రాళ్ళ మీదనుంచి జాగ్రత్తగా వెళ్ళాలి. ఆ చోటుకి వస్తే నిక్షిప్తమైన 'సుఖనిధి 'ని పొందుతారని కాబోలు, దరి చేరనీయకుండా దారి కాచే విషనాగుల్లా బుసలుకొడుతూ ఎగసి పడుతుంటాయి అలలు, ఆ పాకుడు రాళ్ళ బాట మీద. "నేనున్నానుగా " అంటూ ముందుకు నడిపించాడు వికాస్ ఆమెని.
ఒకరినొకరు హత్తుకుంటూ, ఎగసిపడే కెరటాలను ఎదుర్కుంటూ,ఆ చిన్న కొండ పైకి చేరారిద్దరు -
ఆశ్చర్యపోయింది మైధిలీ. చైనా పని వారు నగిషీ చేసి తయారుచేసిన కుందనపు సెయ్యలా వుంది కొండ అంచు. దాని మధ్యన అలలు చెలులతో సహా తెచ్చి పరచిన పూలపుప్పొడి లాంటి ఇసుక రేణువుల పానుపు. ఎగిరికోసుకునే పండులా వుంది అల్లంత దూరాన జాబిల్లి. మన్మధ సంగ్రామానికి భేరి మ్రొగిస్తున్నట్లుగా వుంది సముద్రిని ఘోష. ఆనందాశ్చర్యాల మేళవింపుతో అచ్చెరువొంది చూస్తుంది మైధిలీ ప్రియతముని వైపు. ఆతని కళ్ళు ఆమెనే గమనిస్తున్నాయి. ఇసుకతిన్నెపై చతికిలబడ్డారిద్దరు. ఆమె కాళ్ళను ముందుకు చాపుకుని కూర్చుంది. ఆమె ఒడిలోతలపెట్టి, వెల్లకిలా పడుకుని ఆకాశం వంక చూస్తూ .. ..
"ఈ వాతావరణాన్ని చూస్తుంటే నీకేమనిపిస్తుంది..? " ప్రశ్నించాడు వికాస్.
" ఇలానే కాలం గడిచిపోతే ఎంత బావుండు..?" చెప్పిందామే చుట్టూ చూస్తూ.
" ఇలా వూరికే కాలం ఆగిపోతే ఉసూరుమనదూ..? " ప్రశ్నించాడు.
"ఉసూరుమనేదేమిటీ..? " ప్రశ్నించిందామే కళ్ళెగరేస్తూ.
"యుద్దానికి సిద్దమైన మన్మధుడినైనా, బాణం వేయకుండానే ప్రాణం తీసే ఈ సొగసు.." అంటూ తన కుడి చేతి చూపుడు వేలుతో, ఆమె కుచాగ్రాన్ని తాకించాడు.
"ఛీ పాడు.." అంటూ తన ఒళ్ళో వున్న అతడిని ముందుకు తోసింది మైధిలీ.
'అబ్బా 'అంటూ అరిచాడు వికాస్ గట్టిగా..ఆ చూపుడు వేలును గట్టిగా పట్టుకుని.
" అరే ఏమైంది..? " కంగారు పడుతూ అఏఇగింది మైధిలీ.
" విలుకాడు సానబెట్టిన వజ్రబాణపు మొన గుచ్చుకుని వేలు తెగినట్లుంది.." చెప్పాడు వికాస్, ఇందాకటి తన చూపుడు వేలుని మరలా అమెకు చూపిస్తూ.
" అయ్యో రక్తం కూడా వస్తున్నట్లుగా వుందే..?" అంటూ ఆ వేలుని తన నోట్లో వుంచుకుంది మైధిలీ. ప్రధమ చికిత్స చేసేటందుకై. ఆమె నోట్లోని లాలాజలం లావాజలమైనట్టుగా అనిపించింది వికాస్ కి. అందుకే మరింత చిలిపిగా..
"అమ్మో..నీ రక్తం మరుగుతున్నట్లుగా వుందే.?" అంటూ ఆమె ఎదలో దాగే ప్రయత్నం చేసాడు వికాస్ భయం నటిస్తూ - మోహపు గిలిగింతలకు ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతుంది మైధిలీ. అదను చూసిన ఆమె మదిలోని కోరిక, సిగ్గు ముసుగు తీసి, ఆమె శరీరాన్ని వశపరుచుకునే ప్రయత్నం చేస్తుంది. మనసు వశం తప్పి మేను ఇసుకపై వాలింది. ' ఇష్టసఖి ' పూసుకున్న 'అష్టగంధముల ' పరిమళం అతని మనసుని పరవశింపజేసి శరీరాన్ని దహించివేసింది. మెల్లగా ఆమె ప్రక్కకి జరిగాడు వికాస్.
తెరచాపలా రెపరెపలాడుతుంది ఆమె చీరచెంగు తన చోటువదిలి. వెల్లకిలా పడుకుని వుంది మైధిలీ.ఆమె ముఖం లోకి తొంగిచూసాడు వికాస్. పైన మాటువేసి, ఆమె పైటమాటు అందాలను వీక్షించున్న కలువలరాయునికి వికాస్ అడ్డుగా రావడంతో ఆగ్రహం కలిగింది. అందుకే మరింత మండి పడ్డాడు వెలుగుమంటతో -అటు చందమామ కోపాన్నిగానీ, యిటు ప్రియసఖుడైన భర్త మోములోని మోహాన్ని గానీ గమనించే స్థితిలో లేదు మైధిలీ. ఆమె కళ్ళు మూసుకుని వుంది. మధురానుభూతినిచ్చే ఓ..అధ్భుత సుఖానికై సిద్దమవుతూ -
గాలికి ఎగురుతున్న ముంగురులను సవరించాడు వికాస్. జరుగబోయే పరిణామాల్ని తలచుకుని కాబోలు, మూసివున్న కనురెప్పల మాటున ఆమె కళ్ళు బెదురుతున్నాయి - పెదాలు అదురుతున్నాయి. అదిరే ఆమె అధరాలను తన పెదవులతో బంధించాడు వికాస్. ఎడమచేతితో ఆమె తలను సవరిస్తూ, కుడి చేతితో ఆమె శరీరంపై సైనికకవాతు నిర్వహించాదు. నఖశిఖ పర్యంతం ఎక్కడా ప్రతిఘటన లేదు ఆమెలో. ఆమె మధన సామ్రాజ్యపు సింహాసనాన్ని అధిష్టించేందుకు ఉధ్యుక్తుడయ్యాడు. ఏ అంగుళీ కరవాలానికి, ఆమె ఉడుపులు విడివడ్డాయో తెలియదు కానీ, ఆమె నాభిపై భాగం ఏ మాత్రం ఆచ్చాదన లేకుండా పోయింది.
పరికించి చూస్తున్నాడు వికాస్ ఆమె అందచందాలను - చక్రవాకపు పక్షులు రెండు ఆమె గుండెలపై నిల్చివున్నాయా ? అన్నట్లుంది ఆమె వక్షోజాల పొంకం. కాముని ప్రతాపం కాంచినది కాబోలు మదిలో, గగుర్పాటుతో ఆమె పొట్టపైని సనసన్నని రోమాలు లేచి నిలబడి, వెండిదారపు తీగల్లా మెరుస్తున్నాయి. తన ప్రకాశంతో సముద్రుని ఆవలి ఒడ్డును చూపించగలిగిననూ, ఆమె బొడ్డు లోపలి చీకటిని మాత్రం ఏమీ చేయలేకపోయాడు ఆ రజనీకరుడు. నాభి లోయలోనికి తొంగి చూసాడు వికాస్.
అనిర్వచనీయమైన ఆనందానుభూతిని ఆస్వాదిస్తుంది మైధిలీ కళ్ళు మూసుకునే - ఆమెలో పొంగుతున్న తనివినే కాదు, తనువునూ చూసాడు. ఆమె జడపాయలనే కాదు, చీర ముడులనూ వూడదీసాడు. వద్దని వారించలేదు మైధిలీ - ఆమె వాంచించినదే అది -
" ఎలా వుందీ అనుభవం ? " మెల్లగా అమెను ఆక్రమించబోతూ గొణికాడు వికాస్.
" చంపేస్తుందీ..!" చెప్పింది మత్తుగా కరిగిపోతూ..
"మరి చచ్చిపోతావా..?" అస్పష్టంగా గొణికాడు." ఊ చంపు..!! " గొణికింది మత్తుగా, మరెంతో కసిగా -
క్షణక్షణానికి తీవ్రమౌతున్న వారి తనువుల సెగతో చలిమంటలు కాసుకుంటోంది మార్గశిర మాసపు చలిగాలి. కాంక్షతో రగిలిపోతున్న మైధిలీ కళ్ళ తెరిచింది. ఆమె కళ్ళల్లోని ఎర్రజీరలను చూసిన వికాస్ కళ్ళు విజయగర్వంతో మెరుస్తున్నాయి. మరింతగా విజృంబించమని ఆదేశించింది మనసు, శరీరంలోని నరనరాన్ని. వికాస్ లోని కోరిక ఆకాశమంత అయ్యింది. మైధిలీలో వాంఛ సముద్రమై పొంగింది ...దాన్ని ముంచేందుకై -
అహంపూర్వికులై కలిసి, అణుశక్తితో పోరు సలిపి, ముక్తి కూడిన మైకంతో విడివడ్డారు నిస్సత్తువుగా -ముగిసింది మన్మధ సంగ్రామం.. ఆ సంగ్రామంలో రక్తం ఏరులై పారలేదు- అనురక్తి పారింది. ఇంతటి అధ్భుతమైన సుఖాన్నిచ్చిన ఆ రతిశయ్యా, సైకత పానువులూ, సమవుజ్జీలైన ఆ యిద్దరిని సాదరంగాఅహ్వానించాయి మరికొంత సేపు సేద తీర్చుకునేందుకై - రసపుష్టితో సృష్టికార్యంలో పూర్తిగా సంతుష్టులైన వారి మేని స్పృహ ఎటో ఎగిరిపోయింది. నిద్రలోకి జారిపోయారిద్దరూ..అక్కడే..అలానే...అలసిపోయి -
******
కళ్ళముందు కదలాడుతుంది నిన్నా-మొన్నటిలా.. ఆనాటి సాగరతీరంలో, వెన్నెల విడిది సేవలో జరిపినటువంటి 'రాసలీల ' ఆ రాత్రికి ముందూ,వెనుకా ఎన్నో రాత్రులు శృంగారంతో తడిచాయి గానీ, అంత మధురమైన రసానుభూతినిచ్చింది మాత్రం ముమ్మాటికి అదే !ఆనాటి మైధిలీ స్పందనను తనే నాటికి మర్చిపోలేడు -
" మీరు కూడా వచ్చి అక్షింతలు వేయండి బాబు..! " ఆహ్వానించింది మైధిలీ పెద్దమ్మ వికాస్ ని .ఆలోచనల్లోంచి జారిపడ్డాడు వికాస్. తలతిప్పి చూసాడు భార్య వంక. సిగ్గు భారంతో తలవాల్చేసింది మైధిలీ-
తలనిండా పూలు,పాపిట సింథూరం, ముఖాన పెద్దబొట్టు, మెడలో పులిమిన శ్రీగంథం, రంగురంగుల గాజులతో, బంగారు నగలతో ఆ పట్టుచీరలో, ఆ 'శ్రీవత్సలాంఛనుని ' పట్టమహీషి...ఆ 'శ్రీలక్ష్మి 'లానే కనిపించింది,అందరి కళ్ళకు లానే వికాస్ కళ్ళకి కూడా -' ఆనాటి జవ్వని నేడు గర్భిణి..సీమంతం జరుపుకుంటున్న తరుణి ' -
' నా నిండు జీవితానికి భాష్యం కావే ...సాక్ష్యమై నిలిచిపోవే ' అని మనసారా దీవిస్తూ, ఆమె తలపై అక్షింతలు చల్లాడు వికాస్. తన కాళ్ళకు వంగి నమస్కరించడానికి యిబ్బంది పడుతున్న భార్యను మధ్యలోనే నిలిపి హృదయానికి దగ్గరగా తీసుకున్నాడు ప్రేమమీర. మెల్లగా ఆమెను గదిలోనికి తీసుకువెళుతున్నాడు నడవటానికెంతో యిబ్బంది పడుతున్నట్లుగా వుంది మైధిలీ. ' నిన్నటి వరకూ చెంగు చెంగున ఎగిరిన హరిణి..నేడయ్యింది...గజగామిని ' -
ఆ రాత్రి చాలా అలసటగా పడుకునివుంది మైధిలీ. మెల్లగా ఆమె ప్రక్కకు చేరి ఆమె తలను నిమురుతున్నాడు వికాస్, ఆమె కళ్ళల్లోకి చూస్తూ - మురిసిపోయింది ఆమె మనసు సంతోషంతో నిండి .
" మైధీ..! నువ్వింత కష్టపడాల్సి వస్తుందని తెలిస్తే, నేనంత కష్టపడకపోదునే.." అన్నాడు చిలిపిగా .
" ఛీ....ఫో .." అంది సిగ్గులమొగ్గవుతూ -
" నీ కష్టం మాట దేవుడెరుగు..యిప్పుడు నాకెంత కష్టకాలం దాపురించింది..? " అన్నాడు బాధగా.
" ఇప్పుడు నీకొచ్చిన కష్టం ఏమిటే..?" ప్రశ్నిస్తూ అతనై తలను తన హృదయానికి హత్తుకుంది.
" ఇప్పట్లో నీ దాపుకొచ్చే సుఖం..మరి దరిదాపుల్లో లేదు కదా..? " చిలిపిగా చూస్తూ అడిగాడు.
" ఛీ..పాడు..నీకెప్పుడూ అదే ధ్యాసా..? " ప్రశ్నించింది కసురుతూ.
" శయనమందిరంలో రంభవై నువ్వు రెచ్చగొడుతుంటే , ధ్యాస అన్నమాటేమిటి..శ్వాస కూడా అదే అవుతుంది..
"పిచ్చికన్నా..! ఆ ప్రేమే కదరా మరో జీవికి శ్వాస నిస్తుందిప్పుడు.." అంది మైధిలీ అతన్ని మరింత అక్కున చేర్చుకుంటూ -
ఆమె మెడవంపులో తన ముఖాన్ని దాచేసాడు వికాస్ తెలియని దిగులుతో, అంతే బాధతో చేర్చుకుంది మైధిలీ అతడ్ని -వారీ రీతికి ముఖ్య హేతువు రేపటినుండి వారి దరికానున్న 'ఎడబాటు ' వారి ప్రేమసౌరభం ఆ గదిలోనే కాదు, వారి మది లోనూ చోటో తిసుకుంది -
*****
మనిషి జీవితం లోకి మరోమనిషి ప్రవేశించడమే వింత. అదే సొంత మనిషైతే అది అవుతుంది మరింత. తనని మరచి మరోమనిషి నేవలో మునిగిపోయిన భార్యను గమనిస్తూనేవున్నాడు వికాస్ ఉదయం నుంచి. అవే సేవలు యింతకాలం గుత్తంగా తానొక్కడే పొందాడు. ఉదయం వచ్చిన దగ్గర్నుంచి భార్యను ఏకాంతంలో కలిసే అవకాశమే చిక్కలేదు. ఇల్లంతా ఒకటే సందడి. వచ్చిపోయే వారితో ఒకటే హడావుడి.ఆ రాత్రి పదిగంటలు దాటుతుండగా అన్నిపనులూ చక్కదిద్దుకుని గదిలోకి వస్తూ, భర్తను చూసి కిసుక్కున నవ్వింది. ఆ నవ్వు పగతో వున్న పాముని రెచ్చగొట్టేది, కోపంతో వున్న మనిషికి తాపం పెంచేది. మెల్లగా వచ్చి టేబుల్ పైన పాలగ్లాసునుంచుతూ, తన జడలోని మల్లెపూలని ఆతని నాసికాపుటాలకి తాకించింది. అసలే విరహతాపంతో వున్న వికాస్ మదిని మరింత బాధించాయి...ఆ పూల వాసనలు ... ఆ బాల చేతనలు -
" బాబు ఎలా వున్నాడు..?" ప్రశ్నించింది మెత్తగా ఆతని కాళ్ళు వత్తుతూ.
"వాడికేం..వాడు బాగానే వున్నాడు..వాడి బాబే..."
" ఈ పెదబాబుకి ఏమైందంటా..? " అడిగింది అతని కాళ్ళ వేళ్ళ మొటికలు విరుస్తూ.
" ఇప్పుడు గానీ గుర్తుకురాలేదా మొగుడు..?" అడిగాడు చిరు కోపంగా.
"అయ్యా..! మహానుభావా..! ఏంచెయ్యమంటారు నన్ను..? ఇప్పుడు నేను ఇద్దరి పురుషుల ఉమ్మడి దాసిని.." అంటూ లేచివచ్చి అతని కళ్ళల్లోకే చూస్తూ..చెంతకు చేరింది -
ఆమె స్వచ్ఛమైన ప్రేమతో కూడిన చిరునవ్వు, అతని కోపానికి ఉపశాంతిని కలిగించింది. గట్టిగా హృదయానికి హత్తుకున్నాడామెను వికాస్ . లతలా అల్లుకుపోయింది మైధిలీ అతడ్ని -
వైకుంఠపాళీ లాంటి కామకేళిలో మొదటి నిచ్చెన ఎక్కారిద్దరూ. బందీయై వున్న ఆమె కుచములకు స్వేచ్ఛను ప్రసాదించాడు వికాస్. ఆనందంతో కదలాడసాగాయి ఆ పాలపుంతలు. వాటినే తదేకంగా చూస్తున్న వికాస్ కి ' చేమకూరి వెంకట కవి ' వ్రాసిన 'హృదయ విలాసం ' లోని రసరమ్య పధ్యం గుర్తుకువచ్చింది. అది సుభద్రను మొదటిసారిగా చూసినప్పుడు అర్జునునికి కలిగిన విరహవేదన....!
" కలిగెబో యీ ఇంతి కులుకుగుబ్బలు జూడ శీతశైలాదుల సేవఫలము..కలిగెబో యీ భామ కటి విలాసము జూడ, భూప్రదిక్షణము సల్ఫుటకు ఫలము...."
అలా అమె అంగాలతో తన అనుభవాన్ని జత చేసుకుంటూ.....ఇంకా ఇలా.......
"తన్వి తీరంగ నింక నీతన్వి గూడి, సరస సంభోగ సల్లాప సరణి దేలు..నాడుగా ఫలియించుట ..నా తఫము...." అనుకున్నాడు అర్జునుడు.తాను హిమగిరులను సేవించాడు కాబట్టి, ఆమె కుచద్వయాన్ని వీక్షించుట వలన ఆ యాత్ర ఫలవంతమైనట్టు, భూప్రదిక్షణము చేయుటవలన కలుగవలసిన ఫలము, ఆమె పిరుదుల సొగసు చూడటం వలన కలిగినట్టూ భావిస్తూ....తనివి తీరేలా ఆ చిన్నదానితో కూడి, సరస సల్లాపములతో, సంభాషణా చాతుర్యములతో సంభోగమున తేలినప్పుడు కదా ..! నా యీ తఫము పలియించింట..." అంటూ తన విరహవేదననూ, నరక యాతననూ తెలియచేసాడు అర్జునుడు, శ్రీ చేమకూర వెంకట కవి పుంగవుని ద్వారా లోకానికి ....అనుకున్నాడు వికాస్ తనలో కలుగుతున్న భావనలను గమనించి -
భార్య కాబోయే మనిషి పొందుకోసం అర్జునుడు అలమటిస్తుంటే, భార్య అయిన మనిషి పొందుకోసం పరితపిస్తున్నాడు వికాస్ వుదయం నుంచీ -
' స్మరుని సమ్మోహానాస్త్రానికి సమ్మోహితులైన వారిర్వురూ నరులే...శృంగార రణరంగాన సవ్యసాచులే ' -
చేతివేళ్ళకొసలను నెమలిపింఛాలుగా మార్చి, ఆమె తనువంతా స్పృశించాడు వికాస్. అతని పెదవుల తడి ఆమెకు మరింత వేడిని రగిల్చింది. పరవళ్ళు త్రొక్కుతున్న కోరికల సెలయేరు నిండుగా ప్రవహించసాగింది ఆమె మోములో. బహుశా అతని చేయి తాకిందేమో,ఒలికిపోసాగింది ఆమె ఒంటిపై, ఆమె కుచ కుంభాలలోని క్షీరం. పారవశ్యంతో మైధిలీ మేను తడుస్తూండగా, సహించలేని వికాస్ కలహానికి దిగాడు మరుని శరంతో -ఆమె చేతులు అతడిని గట్టిగా బంధించివేస్తున్నాయి. గోళ్ళు గిచ్చుతున్నాయి. పళ్ళు కొరుకుతున్నాయి. కానీ మనసు మాత్రం ప్రార్ధిస్తుంది. 'భరించలేని బాధను కలిగిస్తున్న ఆ మీనకేతునుని వధించమని
' -ఇద్దరిలోనూ ఒకటే కాంక్ష..అది తమ విరహానికి తగిన శిక్ష - అలా ఒకరిలో ఒకరు లీనమౌతున్న క్షణాన, యిద్దరూ కరిగి ఒక్కరే అవుతున్న క్షణాన....కలిగింది ఓ..అవాంతరం..వారిర్వురీ జీవితాలలోనూ ఈ అవాంతరం..
ఉలిక్కిపడ్డారిద్దరూ ఒక్కసారే -'కేర్ కేర్ ' మంటూ ఏడుస్తున్నాడు ఉయ్యాలలోని బాబు. అప్పటివరకూ ఆమె మోములో కనిపించిన ఉత్తేజపు దీప్తి ఒక్కసారిగా మాయమైంది. ఇంకా ఆ ప్రకంపనాలకి లోనైవున్నాడు వికాస్.బలవంతంగా భర్తను పక్కకు నెట్టి, ఒక్క ఉదుటున ఉయ్యాల వద్దకు పరిగెత్తి... ' నా కన్నే...నా బాబే..' అంటూ బాబుని హృదయానికి హత్తుకుంది మైధిలీ.
' అమ్మ ఆలింగనమే ' సగం ఆకలి తీర్చినట్లుంది బాబుకి- ఏడుపు ఆపాడు మెల్లగా -వాడి నోటికి తన స్తనాన్ని అందించింది మైధిలీ. అవురావురుమంటూ పాలు తాగసాగాడు బాబు. ఆమె మాతృత్వపు మధురిమను తనివి తీరా చూస్తున్నాడు వికాస్ ..ఎంతో ఆశ్చర్యంగా -బాబుకు పాలుపడుతూ, భర్త వైపు చూసింది మైధిలీ ఎంతో జాలిగా- ఆతని స్థితి ఆమెకు జాలి కలిగించి బాధ కలిగించింది. ఏం చెయ్యగలదు తను యిలాంటి పరిస్థితిలో...అతని ' అర్ధాంగి 'గా తనకూ కలుగుతుంది ఆ బాధ.
" భర్తపై వసివాడని ప్రేమున్నా..పసికూనే ప్రాణం కన్నా మిన్న ..తనకైనా..ఏ తల్లికైనా...!
బాబుకు పాలుపడుతూ మైధిలీ మురుస్తుండగా, మెల్లగా వచ్చి ఆమె మరో స్తనాన్ని ఆక్రమించాడు వికాస్ తన నోటితో. ఉలిక్కిపడింది మైధిలీ.
" ఛీ..ఛీ.. ఎమిటీపాడు పని వికాస్..లే ముందు.." భర్తను కసురుతూ బాబు వైపు చూసింది. వాడు ఎందుకో నవ్వుతున్నాడు. సిగ్గుపడిపోయింది అంతలోనే...
" నీకే చెప్పేది..నీకసలు సిగ్గుగానీ, బుద్ధిగానీ వున్నాయా..? లే..లే.." కసిరింది కోపంగా-ఉన్నాయన్నట్లు తలూపాడు తను చేస్తున్న పనిని ఆపకుండానే-
" నీకే చేప్పేది..ముందు లే.." సీరియస్ గా కసిరింది ఈసారి.
"చలం గారు ఏమన్నారు ? " అడిగాడు వికాస్ తనూ సీరియస్ గా మొహంపెట్టి.
"ఆ ఏమన్నారూ..? " అన్నట్టు చూసింది తీక్షణంగా
"స్త్రీ హృదయంలో వుండే మాతృత్వాన్ని అనుభవించని ప్రియుడు, స్వర్గానికి అంథుడు " చెప్పాడు గొప్ప విషయంలా -"ఛాల్లే..చాలా మంచి మాటే చెప్పాడు..లేముందు.." తన ఒడిలో నుంచి అతడిని తోసే ప్రయత్నం చేస్తోంది మైధిలీ సిగ్గుతో నలిగిపోతూ.
"కానీ నేను అంథుడిని కాను...పాంథుడిని.." అన్నాడు మరలా తన పనిలో పడుతూ.
ఏం చెయ్యగలదు అటువంటి పిచ్చిప్రియుడిని ...అల్లరి మొగుడిని..ప్రేమున్న ఆ ఆడది...??? దొంగలాగా వచ్చి తన ఆహారాన్ని హరిస్తున్న తండ్రిని విచిత్రంగా చూసాడు బాబు ' ఇది నా సొత్తు కదా! ' అన్నట్టు-
"ఆ లుక్ ఏమిటిరా ? ఇక్కడ నీకూ-నాకూ సమాన హక్కు.." అన్నాడు వికాస్ బాబు బుగ్గపై మెల్లగా తడుతూ-
నిజమే ! ఇద్దరికీ సమానమైన హక్కే వుంది. ఒకరికి తనువిచ్చిన హక్కు. మరొకరికి మనువిచ్చిన హక్కు. రెండో వారికే శాశ్వత ఎప్పటికైనా...!!
పసికూనలై తన ఒడికోనలో ఒదిగి పరవశిస్తున్న...ఆ యిద్దరి పురుషులని హృదయానికి హత్తుకుంది మైధిలీ ఎంతో పారవశ్యంగా -
ఇద్దరికీ చెరోరకమైన 'ఆకలి '... వారిద్దరికీ ఒకటే వాకిలి...తన తనువే వాళ్ళకి ఆకలి 'లోగిలి '-
ఒకరి ఆకలిని తీర్చేటందుకు 'తల్లై' -మరొకరి ఆకలిని తీర్చేటందుకు ' ఆలై ' - ఏకకాలంలో వారిద్దరి ఆకలిని తీర్చే ప్రయత్నం చేస్తుంది మైధిలీ....' తన మేనుని సగం చేసి ' ... భోజ్యేషుమాతై ...!!!
*****
( స్వాతి సపరి వార పత్రిక .... ఏప్రియల్ ఇరవై , రెండు వేల ఒకటో వత్సరం.. )
తీరం వెంట నడుస్తున్నారిద్దరూ. అతని హృదయంపై తలవాల్చి ఆమె - ఆమె నడుంచుట్టూ చెయ్యి వేసి , ఒడిసి
పట్టుకుని అతను - స్వర్గలోకపు ద్వారాలు తెరుచుకుంటూ నడుస్తున్నారు...
" అక్కడికి వెళ్ళి కూర్చుందామా..? " అడిగాడు 'వికాస్ ' దూరంగా వున్న కొండలను చూస్తూ-
"అమ్మో..ఆక్కడికా..? ఎలా వెళ్తాం..? " అంది మైధిలి భయంగా .వెళ్ళాలనే ఉత్సాహం ఆమె గొంతులో.
ఒడ్డునుంచి కొంత సముద్రం లోపలికి విస్తరించి వుంది కొండ. పాకుడుపట్టిన బండ రాళ్ళ మీదనుంచి జాగ్రత్తగా వెళ్ళాలి. ఆ చోటుకి వస్తే నిక్షిప్తమైన 'సుఖనిధి 'ని పొందుతారని కాబోలు, దరి చేరనీయకుండా దారి కాచే విషనాగుల్లా బుసలుకొడుతూ ఎగసి పడుతుంటాయి అలలు, ఆ పాకుడు రాళ్ళ బాట మీద. "నేనున్నానుగా " అంటూ ముందుకు నడిపించాడు వికాస్ ఆమెని.
ఒకరినొకరు హత్తుకుంటూ, ఎగసిపడే కెరటాలను ఎదుర్కుంటూ,ఆ చిన్న కొండ పైకి చేరారిద్దరు -
ఆశ్చర్యపోయింది మైధిలీ. చైనా పని వారు నగిషీ చేసి తయారుచేసిన కుందనపు సెయ్యలా వుంది కొండ అంచు. దాని మధ్యన అలలు చెలులతో సహా తెచ్చి పరచిన పూలపుప్పొడి లాంటి ఇసుక రేణువుల పానుపు. ఎగిరికోసుకునే పండులా వుంది అల్లంత దూరాన జాబిల్లి. మన్మధ సంగ్రామానికి భేరి మ్రొగిస్తున్నట్లుగా వుంది సముద్రిని ఘోష. ఆనందాశ్చర్యాల మేళవింపుతో అచ్చెరువొంది చూస్తుంది మైధిలీ ప్రియతముని వైపు. ఆతని కళ్ళు ఆమెనే గమనిస్తున్నాయి. ఇసుకతిన్నెపై చతికిలబడ్డారిద్దరు. ఆమె కాళ్ళను ముందుకు చాపుకుని కూర్చుంది. ఆమె ఒడిలోతలపెట్టి, వెల్లకిలా పడుకుని ఆకాశం వంక చూస్తూ .. ..
"ఈ వాతావరణాన్ని చూస్తుంటే నీకేమనిపిస్తుంది..? " ప్రశ్నించాడు వికాస్.
" ఇలానే కాలం గడిచిపోతే ఎంత బావుండు..?" చెప్పిందామే చుట్టూ చూస్తూ.
" ఇలా వూరికే కాలం ఆగిపోతే ఉసూరుమనదూ..? " ప్రశ్నించాడు.
"ఉసూరుమనేదేమిటీ..? " ప్రశ్నించిందామే కళ్ళెగరేస్తూ.
"యుద్దానికి సిద్దమైన మన్మధుడినైనా, బాణం వేయకుండానే ప్రాణం తీసే ఈ సొగసు.." అంటూ తన కుడి చేతి చూపుడు వేలుతో, ఆమె కుచాగ్రాన్ని తాకించాడు.
"ఛీ పాడు.." అంటూ తన ఒళ్ళో వున్న అతడిని ముందుకు తోసింది మైధిలీ.
'అబ్బా 'అంటూ అరిచాడు వికాస్ గట్టిగా..ఆ చూపుడు వేలును గట్టిగా పట్టుకుని.
" అరే ఏమైంది..? " కంగారు పడుతూ అఏఇగింది మైధిలీ.
" విలుకాడు సానబెట్టిన వజ్రబాణపు మొన గుచ్చుకుని వేలు తెగినట్లుంది.." చెప్పాడు వికాస్, ఇందాకటి తన చూపుడు వేలుని మరలా అమెకు చూపిస్తూ.
" అయ్యో రక్తం కూడా వస్తున్నట్లుగా వుందే..?" అంటూ ఆ వేలుని తన నోట్లో వుంచుకుంది మైధిలీ. ప్రధమ చికిత్స చేసేటందుకై. ఆమె నోట్లోని లాలాజలం లావాజలమైనట్టుగా అనిపించింది వికాస్ కి. అందుకే మరింత చిలిపిగా..
"అమ్మో..నీ రక్తం మరుగుతున్నట్లుగా వుందే.?" అంటూ ఆమె ఎదలో దాగే ప్రయత్నం చేసాడు వికాస్ భయం నటిస్తూ - మోహపు గిలిగింతలకు ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతుంది మైధిలీ. అదను చూసిన ఆమె మదిలోని కోరిక, సిగ్గు ముసుగు తీసి, ఆమె శరీరాన్ని వశపరుచుకునే ప్రయత్నం చేస్తుంది. మనసు వశం తప్పి మేను ఇసుకపై వాలింది. ' ఇష్టసఖి ' పూసుకున్న 'అష్టగంధముల ' పరిమళం అతని మనసుని పరవశింపజేసి శరీరాన్ని దహించివేసింది. మెల్లగా ఆమె ప్రక్కకి జరిగాడు వికాస్.
తెరచాపలా రెపరెపలాడుతుంది ఆమె చీరచెంగు తన చోటువదిలి. వెల్లకిలా పడుకుని వుంది మైధిలీ.ఆమె ముఖం లోకి తొంగిచూసాడు వికాస్. పైన మాటువేసి, ఆమె పైటమాటు అందాలను వీక్షించున్న కలువలరాయునికి వికాస్ అడ్డుగా రావడంతో ఆగ్రహం కలిగింది. అందుకే మరింత మండి పడ్డాడు వెలుగుమంటతో -అటు చందమామ కోపాన్నిగానీ, యిటు ప్రియసఖుడైన భర్త మోములోని మోహాన్ని గానీ గమనించే స్థితిలో లేదు మైధిలీ. ఆమె కళ్ళు మూసుకుని వుంది. మధురానుభూతినిచ్చే ఓ..అధ్భుత సుఖానికై సిద్దమవుతూ -
గాలికి ఎగురుతున్న ముంగురులను సవరించాడు వికాస్. జరుగబోయే పరిణామాల్ని తలచుకుని కాబోలు, మూసివున్న కనురెప్పల మాటున ఆమె కళ్ళు బెదురుతున్నాయి - పెదాలు అదురుతున్నాయి. అదిరే ఆమె అధరాలను తన పెదవులతో బంధించాడు వికాస్. ఎడమచేతితో ఆమె తలను సవరిస్తూ, కుడి చేతితో ఆమె శరీరంపై సైనికకవాతు నిర్వహించాదు. నఖశిఖ పర్యంతం ఎక్కడా ప్రతిఘటన లేదు ఆమెలో. ఆమె మధన సామ్రాజ్యపు సింహాసనాన్ని అధిష్టించేందుకు ఉధ్యుక్తుడయ్యాడు. ఏ అంగుళీ కరవాలానికి, ఆమె ఉడుపులు విడివడ్డాయో తెలియదు కానీ, ఆమె నాభిపై భాగం ఏ మాత్రం ఆచ్చాదన లేకుండా పోయింది.
పరికించి చూస్తున్నాడు వికాస్ ఆమె అందచందాలను - చక్రవాకపు పక్షులు రెండు ఆమె గుండెలపై నిల్చివున్నాయా ? అన్నట్లుంది ఆమె వక్షోజాల పొంకం. కాముని ప్రతాపం కాంచినది కాబోలు మదిలో, గగుర్పాటుతో ఆమె పొట్టపైని సనసన్నని రోమాలు లేచి నిలబడి, వెండిదారపు తీగల్లా మెరుస్తున్నాయి. తన ప్రకాశంతో సముద్రుని ఆవలి ఒడ్డును చూపించగలిగిననూ, ఆమె బొడ్డు లోపలి చీకటిని మాత్రం ఏమీ చేయలేకపోయాడు ఆ రజనీకరుడు. నాభి లోయలోనికి తొంగి చూసాడు వికాస్.
అనిర్వచనీయమైన ఆనందానుభూతిని ఆస్వాదిస్తుంది మైధిలీ కళ్ళు మూసుకునే - ఆమెలో పొంగుతున్న తనివినే కాదు, తనువునూ చూసాడు. ఆమె జడపాయలనే కాదు, చీర ముడులనూ వూడదీసాడు. వద్దని వారించలేదు మైధిలీ - ఆమె వాంచించినదే అది -
" ఎలా వుందీ అనుభవం ? " మెల్లగా అమెను ఆక్రమించబోతూ గొణికాడు వికాస్.
" చంపేస్తుందీ..!" చెప్పింది మత్తుగా కరిగిపోతూ..
"మరి చచ్చిపోతావా..?" అస్పష్టంగా గొణికాడు." ఊ చంపు..!! " గొణికింది మత్తుగా, మరెంతో కసిగా -
క్షణక్షణానికి తీవ్రమౌతున్న వారి తనువుల సెగతో చలిమంటలు కాసుకుంటోంది మార్గశిర మాసపు చలిగాలి. కాంక్షతో రగిలిపోతున్న మైధిలీ కళ్ళ తెరిచింది. ఆమె కళ్ళల్లోని ఎర్రజీరలను చూసిన వికాస్ కళ్ళు విజయగర్వంతో మెరుస్తున్నాయి. మరింతగా విజృంబించమని ఆదేశించింది మనసు, శరీరంలోని నరనరాన్ని. వికాస్ లోని కోరిక ఆకాశమంత అయ్యింది. మైధిలీలో వాంఛ సముద్రమై పొంగింది ...దాన్ని ముంచేందుకై -
అహంపూర్వికులై కలిసి, అణుశక్తితో పోరు సలిపి, ముక్తి కూడిన మైకంతో విడివడ్డారు నిస్సత్తువుగా -ముగిసింది మన్మధ సంగ్రామం.. ఆ సంగ్రామంలో రక్తం ఏరులై పారలేదు- అనురక్తి పారింది. ఇంతటి అధ్భుతమైన సుఖాన్నిచ్చిన ఆ రతిశయ్యా, సైకత పానువులూ, సమవుజ్జీలైన ఆ యిద్దరిని సాదరంగాఅహ్వానించాయి మరికొంత సేపు సేద తీర్చుకునేందుకై - రసపుష్టితో సృష్టికార్యంలో పూర్తిగా సంతుష్టులైన వారి మేని స్పృహ ఎటో ఎగిరిపోయింది. నిద్రలోకి జారిపోయారిద్దరూ..అక్కడే..అలానే...అలసిపోయి -
******
కళ్ళముందు కదలాడుతుంది నిన్నా-మొన్నటిలా.. ఆనాటి సాగరతీరంలో, వెన్నెల విడిది సేవలో జరిపినటువంటి 'రాసలీల ' ఆ రాత్రికి ముందూ,వెనుకా ఎన్నో రాత్రులు శృంగారంతో తడిచాయి గానీ, అంత మధురమైన రసానుభూతినిచ్చింది మాత్రం ముమ్మాటికి అదే !ఆనాటి మైధిలీ స్పందనను తనే నాటికి మర్చిపోలేడు -
" మీరు కూడా వచ్చి అక్షింతలు వేయండి బాబు..! " ఆహ్వానించింది మైధిలీ పెద్దమ్మ వికాస్ ని .ఆలోచనల్లోంచి జారిపడ్డాడు వికాస్. తలతిప్పి చూసాడు భార్య వంక. సిగ్గు భారంతో తలవాల్చేసింది మైధిలీ-
తలనిండా పూలు,పాపిట సింథూరం, ముఖాన పెద్దబొట్టు, మెడలో పులిమిన శ్రీగంథం, రంగురంగుల గాజులతో, బంగారు నగలతో ఆ పట్టుచీరలో, ఆ 'శ్రీవత్సలాంఛనుని ' పట్టమహీషి...ఆ 'శ్రీలక్ష్మి 'లానే కనిపించింది,అందరి కళ్ళకు లానే వికాస్ కళ్ళకి కూడా -' ఆనాటి జవ్వని నేడు గర్భిణి..సీమంతం జరుపుకుంటున్న తరుణి ' -
' నా నిండు జీవితానికి భాష్యం కావే ...సాక్ష్యమై నిలిచిపోవే ' అని మనసారా దీవిస్తూ, ఆమె తలపై అక్షింతలు చల్లాడు వికాస్. తన కాళ్ళకు వంగి నమస్కరించడానికి యిబ్బంది పడుతున్న భార్యను మధ్యలోనే నిలిపి హృదయానికి దగ్గరగా తీసుకున్నాడు ప్రేమమీర. మెల్లగా ఆమెను గదిలోనికి తీసుకువెళుతున్నాడు నడవటానికెంతో యిబ్బంది పడుతున్నట్లుగా వుంది మైధిలీ. ' నిన్నటి వరకూ చెంగు చెంగున ఎగిరిన హరిణి..నేడయ్యింది...గజగామిని ' -
ఆ రాత్రి చాలా అలసటగా పడుకునివుంది మైధిలీ. మెల్లగా ఆమె ప్రక్కకు చేరి ఆమె తలను నిమురుతున్నాడు వికాస్, ఆమె కళ్ళల్లోకి చూస్తూ - మురిసిపోయింది ఆమె మనసు సంతోషంతో నిండి .
" మైధీ..! నువ్వింత కష్టపడాల్సి వస్తుందని తెలిస్తే, నేనంత కష్టపడకపోదునే.." అన్నాడు చిలిపిగా .
" ఛీ....ఫో .." అంది సిగ్గులమొగ్గవుతూ -
" నీ కష్టం మాట దేవుడెరుగు..యిప్పుడు నాకెంత కష్టకాలం దాపురించింది..? " అన్నాడు బాధగా.
" ఇప్పుడు నీకొచ్చిన కష్టం ఏమిటే..?" ప్రశ్నిస్తూ అతనై తలను తన హృదయానికి హత్తుకుంది.
" ఇప్పట్లో నీ దాపుకొచ్చే సుఖం..మరి దరిదాపుల్లో లేదు కదా..? " చిలిపిగా చూస్తూ అడిగాడు.
" ఛీ..పాడు..నీకెప్పుడూ అదే ధ్యాసా..? " ప్రశ్నించింది కసురుతూ.
" శయనమందిరంలో రంభవై నువ్వు రెచ్చగొడుతుంటే , ధ్యాస అన్నమాటేమిటి..శ్వాస కూడా అదే అవుతుంది..
"పిచ్చికన్నా..! ఆ ప్రేమే కదరా మరో జీవికి శ్వాస నిస్తుందిప్పుడు.." అంది మైధిలీ అతన్ని మరింత అక్కున చేర్చుకుంటూ -
ఆమె మెడవంపులో తన ముఖాన్ని దాచేసాడు వికాస్ తెలియని దిగులుతో, అంతే బాధతో చేర్చుకుంది మైధిలీ అతడ్ని -వారీ రీతికి ముఖ్య హేతువు రేపటినుండి వారి దరికానున్న 'ఎడబాటు ' వారి ప్రేమసౌరభం ఆ గదిలోనే కాదు, వారి మది లోనూ చోటో తిసుకుంది -
*****
మనిషి జీవితం లోకి మరోమనిషి ప్రవేశించడమే వింత. అదే సొంత మనిషైతే అది అవుతుంది మరింత. తనని మరచి మరోమనిషి నేవలో మునిగిపోయిన భార్యను గమనిస్తూనేవున్నాడు వికాస్ ఉదయం నుంచి. అవే సేవలు యింతకాలం గుత్తంగా తానొక్కడే పొందాడు. ఉదయం వచ్చిన దగ్గర్నుంచి భార్యను ఏకాంతంలో కలిసే అవకాశమే చిక్కలేదు. ఇల్లంతా ఒకటే సందడి. వచ్చిపోయే వారితో ఒకటే హడావుడి.ఆ రాత్రి పదిగంటలు దాటుతుండగా అన్నిపనులూ చక్కదిద్దుకుని గదిలోకి వస్తూ, భర్తను చూసి కిసుక్కున నవ్వింది. ఆ నవ్వు పగతో వున్న పాముని రెచ్చగొట్టేది, కోపంతో వున్న మనిషికి తాపం పెంచేది. మెల్లగా వచ్చి టేబుల్ పైన పాలగ్లాసునుంచుతూ, తన జడలోని మల్లెపూలని ఆతని నాసికాపుటాలకి తాకించింది. అసలే విరహతాపంతో వున్న వికాస్ మదిని మరింత బాధించాయి...ఆ పూల వాసనలు ... ఆ బాల చేతనలు -
" బాబు ఎలా వున్నాడు..?" ప్రశ్నించింది మెత్తగా ఆతని కాళ్ళు వత్తుతూ.
"వాడికేం..వాడు బాగానే వున్నాడు..వాడి బాబే..."
" ఈ పెదబాబుకి ఏమైందంటా..? " అడిగింది అతని కాళ్ళ వేళ్ళ మొటికలు విరుస్తూ.
" ఇప్పుడు గానీ గుర్తుకురాలేదా మొగుడు..?" అడిగాడు చిరు కోపంగా.
"అయ్యా..! మహానుభావా..! ఏంచెయ్యమంటారు నన్ను..? ఇప్పుడు నేను ఇద్దరి పురుషుల ఉమ్మడి దాసిని.." అంటూ లేచివచ్చి అతని కళ్ళల్లోకే చూస్తూ..చెంతకు చేరింది -
ఆమె స్వచ్ఛమైన ప్రేమతో కూడిన చిరునవ్వు, అతని కోపానికి ఉపశాంతిని కలిగించింది. గట్టిగా హృదయానికి హత్తుకున్నాడామెను వికాస్ . లతలా అల్లుకుపోయింది మైధిలీ అతడ్ని -
వైకుంఠపాళీ లాంటి కామకేళిలో మొదటి నిచ్చెన ఎక్కారిద్దరూ. బందీయై వున్న ఆమె కుచములకు స్వేచ్ఛను ప్రసాదించాడు వికాస్. ఆనందంతో కదలాడసాగాయి ఆ పాలపుంతలు. వాటినే తదేకంగా చూస్తున్న వికాస్ కి ' చేమకూరి వెంకట కవి ' వ్రాసిన 'హృదయ విలాసం ' లోని రసరమ్య పధ్యం గుర్తుకువచ్చింది. అది సుభద్రను మొదటిసారిగా చూసినప్పుడు అర్జునునికి కలిగిన విరహవేదన....!
" కలిగెబో యీ ఇంతి కులుకుగుబ్బలు జూడ శీతశైలాదుల సేవఫలము..కలిగెబో యీ భామ కటి విలాసము జూడ, భూప్రదిక్షణము సల్ఫుటకు ఫలము...."
అలా అమె అంగాలతో తన అనుభవాన్ని జత చేసుకుంటూ.....ఇంకా ఇలా.......
"తన్వి తీరంగ నింక నీతన్వి గూడి, సరస సంభోగ సల్లాప సరణి దేలు..నాడుగా ఫలియించుట ..నా తఫము...." అనుకున్నాడు అర్జునుడు.తాను హిమగిరులను సేవించాడు కాబట్టి, ఆమె కుచద్వయాన్ని వీక్షించుట వలన ఆ యాత్ర ఫలవంతమైనట్టు, భూప్రదిక్షణము చేయుటవలన కలుగవలసిన ఫలము, ఆమె పిరుదుల సొగసు చూడటం వలన కలిగినట్టూ భావిస్తూ....తనివి తీరేలా ఆ చిన్నదానితో కూడి, సరస సల్లాపములతో, సంభాషణా చాతుర్యములతో సంభోగమున తేలినప్పుడు కదా ..! నా యీ తఫము పలియించింట..." అంటూ తన విరహవేదననూ, నరక యాతననూ తెలియచేసాడు అర్జునుడు, శ్రీ చేమకూర వెంకట కవి పుంగవుని ద్వారా లోకానికి ....అనుకున్నాడు వికాస్ తనలో కలుగుతున్న భావనలను గమనించి -
భార్య కాబోయే మనిషి పొందుకోసం అర్జునుడు అలమటిస్తుంటే, భార్య అయిన మనిషి పొందుకోసం పరితపిస్తున్నాడు వికాస్ వుదయం నుంచీ -
' స్మరుని సమ్మోహానాస్త్రానికి సమ్మోహితులైన వారిర్వురూ నరులే...శృంగార రణరంగాన సవ్యసాచులే ' -
చేతివేళ్ళకొసలను నెమలిపింఛాలుగా మార్చి, ఆమె తనువంతా స్పృశించాడు వికాస్. అతని పెదవుల తడి ఆమెకు మరింత వేడిని రగిల్చింది. పరవళ్ళు త్రొక్కుతున్న కోరికల సెలయేరు నిండుగా ప్రవహించసాగింది ఆమె మోములో. బహుశా అతని చేయి తాకిందేమో,ఒలికిపోసాగింది ఆమె ఒంటిపై, ఆమె కుచ కుంభాలలోని క్షీరం. పారవశ్యంతో మైధిలీ మేను తడుస్తూండగా, సహించలేని వికాస్ కలహానికి దిగాడు మరుని శరంతో -ఆమె చేతులు అతడిని గట్టిగా బంధించివేస్తున్నాయి. గోళ్ళు గిచ్చుతున్నాయి. పళ్ళు కొరుకుతున్నాయి. కానీ మనసు మాత్రం ప్రార్ధిస్తుంది. 'భరించలేని బాధను కలిగిస్తున్న ఆ మీనకేతునుని వధించమని
' -ఇద్దరిలోనూ ఒకటే కాంక్ష..అది తమ విరహానికి తగిన శిక్ష - అలా ఒకరిలో ఒకరు లీనమౌతున్న క్షణాన, యిద్దరూ కరిగి ఒక్కరే అవుతున్న క్షణాన....కలిగింది ఓ..అవాంతరం..వారిర్వురీ జీవితాలలోనూ ఈ అవాంతరం..
ఉలిక్కిపడ్డారిద్దరూ ఒక్కసారే -'కేర్ కేర్ ' మంటూ ఏడుస్తున్నాడు ఉయ్యాలలోని బాబు. అప్పటివరకూ ఆమె మోములో కనిపించిన ఉత్తేజపు దీప్తి ఒక్కసారిగా మాయమైంది. ఇంకా ఆ ప్రకంపనాలకి లోనైవున్నాడు వికాస్.బలవంతంగా భర్తను పక్కకు నెట్టి, ఒక్క ఉదుటున ఉయ్యాల వద్దకు పరిగెత్తి... ' నా కన్నే...నా బాబే..' అంటూ బాబుని హృదయానికి హత్తుకుంది మైధిలీ.
' అమ్మ ఆలింగనమే ' సగం ఆకలి తీర్చినట్లుంది బాబుకి- ఏడుపు ఆపాడు మెల్లగా -వాడి నోటికి తన స్తనాన్ని అందించింది మైధిలీ. అవురావురుమంటూ పాలు తాగసాగాడు బాబు. ఆమె మాతృత్వపు మధురిమను తనివి తీరా చూస్తున్నాడు వికాస్ ..ఎంతో ఆశ్చర్యంగా -బాబుకు పాలుపడుతూ, భర్త వైపు చూసింది మైధిలీ ఎంతో జాలిగా- ఆతని స్థితి ఆమెకు జాలి కలిగించి బాధ కలిగించింది. ఏం చెయ్యగలదు తను యిలాంటి పరిస్థితిలో...అతని ' అర్ధాంగి 'గా తనకూ కలుగుతుంది ఆ బాధ.
" భర్తపై వసివాడని ప్రేమున్నా..పసికూనే ప్రాణం కన్నా మిన్న ..తనకైనా..ఏ తల్లికైనా...!
బాబుకు పాలుపడుతూ మైధిలీ మురుస్తుండగా, మెల్లగా వచ్చి ఆమె మరో స్తనాన్ని ఆక్రమించాడు వికాస్ తన నోటితో. ఉలిక్కిపడింది మైధిలీ.
" ఛీ..ఛీ.. ఎమిటీపాడు పని వికాస్..లే ముందు.." భర్తను కసురుతూ బాబు వైపు చూసింది. వాడు ఎందుకో నవ్వుతున్నాడు. సిగ్గుపడిపోయింది అంతలోనే...
" నీకే చెప్పేది..నీకసలు సిగ్గుగానీ, బుద్ధిగానీ వున్నాయా..? లే..లే.." కసిరింది కోపంగా-ఉన్నాయన్నట్లు తలూపాడు తను చేస్తున్న పనిని ఆపకుండానే-
" నీకే చేప్పేది..ముందు లే.." సీరియస్ గా కసిరింది ఈసారి.
"చలం గారు ఏమన్నారు ? " అడిగాడు వికాస్ తనూ సీరియస్ గా మొహంపెట్టి.
"ఆ ఏమన్నారూ..? " అన్నట్టు చూసింది తీక్షణంగా
"స్త్రీ హృదయంలో వుండే మాతృత్వాన్ని అనుభవించని ప్రియుడు, స్వర్గానికి అంథుడు " చెప్పాడు గొప్ప విషయంలా -"ఛాల్లే..చాలా మంచి మాటే చెప్పాడు..లేముందు.." తన ఒడిలో నుంచి అతడిని తోసే ప్రయత్నం చేస్తోంది మైధిలీ సిగ్గుతో నలిగిపోతూ.
"కానీ నేను అంథుడిని కాను...పాంథుడిని.." అన్నాడు మరలా తన పనిలో పడుతూ.
ఏం చెయ్యగలదు అటువంటి పిచ్చిప్రియుడిని ...అల్లరి మొగుడిని..ప్రేమున్న ఆ ఆడది...??? దొంగలాగా వచ్చి తన ఆహారాన్ని హరిస్తున్న తండ్రిని విచిత్రంగా చూసాడు బాబు ' ఇది నా సొత్తు కదా! ' అన్నట్టు-
"ఆ లుక్ ఏమిటిరా ? ఇక్కడ నీకూ-నాకూ సమాన హక్కు.." అన్నాడు వికాస్ బాబు బుగ్గపై మెల్లగా తడుతూ-
నిజమే ! ఇద్దరికీ సమానమైన హక్కే వుంది. ఒకరికి తనువిచ్చిన హక్కు. మరొకరికి మనువిచ్చిన హక్కు. రెండో వారికే శాశ్వత ఎప్పటికైనా...!!
పసికూనలై తన ఒడికోనలో ఒదిగి పరవశిస్తున్న...ఆ యిద్దరి పురుషులని హృదయానికి హత్తుకుంది మైధిలీ ఎంతో పారవశ్యంగా -
ఇద్దరికీ చెరోరకమైన 'ఆకలి '... వారిద్దరికీ ఒకటే వాకిలి...తన తనువే వాళ్ళకి ఆకలి 'లోగిలి '-
ఒకరి ఆకలిని తీర్చేటందుకు 'తల్లై' -మరొకరి ఆకలిని తీర్చేటందుకు ' ఆలై ' - ఏకకాలంలో వారిద్దరి ఆకలిని తీర్చే ప్రయత్నం చేస్తుంది మైధిలీ....' తన మేనుని సగం చేసి ' ... భోజ్యేషుమాతై ...!!!
*****
( స్వాతి సపరి వార పత్రిక .... ఏప్రియల్ ఇరవై , రెండు వేల ఒకటో వత్సరం.. )
1 కామెంట్‌:
nice story srinadhudi srungara naishadaanni thalapinchaayi modati rendu peraaluu
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి